Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Μακριά

Έχω μια εικόνα...
που στοιχειώνει το μυαλό μου τελευταία και δε μ'αφήνει σε ηρεμία

Εσύ κι εγώ μακριά
σε ένα νησί-ένα βράδυ,λίγο φεγγάρι και ο αέρας που φέρνει τα αρώματα της θάλασσας ανάμεσά μας...
η χρυσή άμμος στα πόδια μου,απρόσκλητη να κολλάει ενοχλητικά
αλλά δεν πειράζει
εμένα δε με ενοχλεί
η σκιά από το αρμυρίκι να μου χαρίζει την ξεκούραση που μου έλειψε τόσο πολύ
ενώ εσύ θα μου μαζεύεις κοχύλια και πέτρες χρωματιστές για να έρθεις μετά να τις αποθέσεις στη χούφτα μου-να τις θαυμάσω!

Να κάνουμε μαζί μια βόλτα χέρι-χέρι μακριά από όλα τα καθημερινά,τα τετριμμένα...
Δε θέλεις κι εσύ να ξεφύγουμε;
Κάθε βήμα μπροστά θα αφήνει το προηγούμενο πίσω του...
Και το κύμα θα περνάει και θα σβήνει το αποτύπωμα...Λες να μην συνέβη;Έτσι όπως θα χάνονται τα παλιά-θα σβήνονται, θα αναρωτιόμαστε παρέα...Μήπως στ'αλήθεια δεν συνέβη ποτέ?

Αν μ'αγαπάς,τα συναισθήματά σου θα γλιτώσουν από το κύμα που σβήνει τα χνάρια,από τον αέρα τον καλοκαιρινό που φυσά πονηρά και απρόσμενα και παίρνει μαζί του τις λέξεις μας και τις πιο βαθιές μας σκέψεις...

Πάρε με μακριά...Έχω βλέπεις αυτήν την εικόνα στο μυαλό μου και δεν μπορώ να ηρεμήσω...

Δεν υπάρχουν σχόλια: