Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

ΦΙΛΗΜΕΝΗ

Καθόμαστε αμίλητοι - θυμήσου, κοπελιά μου -
ερόδιζες από ντροπή - αλήθεια 'ναι ή ψέμα; -
κι άφηνες το κεφάλι σου να σιγογείρει χάμου
όταν το βλέμμα σ[ου] έσμιξε με το δικό μου βλέμμα.

Σου ζήτησα ο άμοιρος ένα φιλί μονάχα
εσύ μου το αρνήθηκες με τη γλυκιά φωνή σου
κ' έγειρες το κεφάλι σου - να το θυμάσαι τάχα; -
μα 'γω το "ναι" εδιάβασα στα μάτια, τη μορφή σου.

Σ' αγκάλιασα, σε φίλησα, χωρίς να σε ρωτήσω
εσύ φαινόσουν, πονηρή, πώς ήσουν θυμωμένη
και να ξεφύγεις ήθελες... μα όχι να σ' αφήσω!
εγλίστρισες και μου 'φυγες... είσ' όμως φιλημένη.



Κ.Γ. Καρυωτάκης,
ΕΦΗΒΙΚΟΙ ΣΤΙΧΟΙ (1913 - 1916)

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ich will mit dem gehen, den ich liebe (Θέλω να πάω μ'αυτόν που αγαπώ...)

Ich will mit dem gehen, den ich liebe.
Ich will nicht ausrechnen, was es kostet.
Ich will nicht nachdenken, ob es gut ist.
Ich will nicht wissen, ob er mich liebt.
Ich will mit ihm gehen, den ich liebe.

Θέλω να πάω μ' αυτόν που αγαπώ.
Τι θα κοστίσει δεν το λογαριάζω.
Δεν πρόκειται να τυραννιέμαι με τη σκέψη αν είναι το σωστό.
Αν μ'αγαπά, δε θέλω να το μάθω.
Θέλω να πάω μ' αυτόν που αγαπώ.


Bertolt Brecht,
Liebesgedichte

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Μακριά

Έχω μια εικόνα...
που στοιχειώνει το μυαλό μου τελευταία και δε μ'αφήνει σε ηρεμία

Εσύ κι εγώ μακριά
σε ένα νησί-ένα βράδυ,λίγο φεγγάρι και ο αέρας που φέρνει τα αρώματα της θάλασσας ανάμεσά μας...
η χρυσή άμμος στα πόδια μου,απρόσκλητη να κολλάει ενοχλητικά
αλλά δεν πειράζει
εμένα δε με ενοχλεί
η σκιά από το αρμυρίκι να μου χαρίζει την ξεκούραση που μου έλειψε τόσο πολύ
ενώ εσύ θα μου μαζεύεις κοχύλια και πέτρες χρωματιστές για να έρθεις μετά να τις αποθέσεις στη χούφτα μου-να τις θαυμάσω!

Να κάνουμε μαζί μια βόλτα χέρι-χέρι μακριά από όλα τα καθημερινά,τα τετριμμένα...
Δε θέλεις κι εσύ να ξεφύγουμε;
Κάθε βήμα μπροστά θα αφήνει το προηγούμενο πίσω του...
Και το κύμα θα περνάει και θα σβήνει το αποτύπωμα...Λες να μην συνέβη;Έτσι όπως θα χάνονται τα παλιά-θα σβήνονται, θα αναρωτιόμαστε παρέα...Μήπως στ'αλήθεια δεν συνέβη ποτέ?

Αν μ'αγαπάς,τα συναισθήματά σου θα γλιτώσουν από το κύμα που σβήνει τα χνάρια,από τον αέρα τον καλοκαιρινό που φυσά πονηρά και απρόσμενα και παίρνει μαζί του τις λέξεις μας και τις πιο βαθιές μας σκέψεις...

Πάρε με μακριά...Έχω βλέπεις αυτήν την εικόνα στο μυαλό μου και δεν μπορώ να ηρεμήσω...

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Το γράμμα ενός ερωτευμένου σε απελπισία...





Όταν δεν προσέχεις αυτό που αγαπάς πολλές φορές το χάνεις...Μετά μπορεί να είναι αργά για να μετανιώσεις...Δεν έχει νόημα,γιατί ο άνθρωπος που είχες δίπλα σου έφυγε για πάντα και είναι αλλού..
Και τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κλαις και να τον σκέφτεσαι..


Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Ένα αγόρι,ένα κορίτσι και μια αγκαλιά ανάμεσα..

Ο χρόνος κυλάει δύσκολα..
Η αναμονή αφόρητη και οι αντοχές μου παίζουν περίεργα παιχνίδια..
Ξέρω,θα 'ρθεις

Και μετρώ αντίστροφα

Γιατί..;
Μια αγκαλιά,αυτό είναι!



Μην το ψάχνεις περισσότερο,το 'χω ήδη βρει εγώ κι αυτό φτάνει και για τους δυο μας..

Και γι' αυτό είναι τόσο απλό και όμορφο..

Μα πες μου!
Ως πότε θα κυνηγώ το χρόνο να κυλήσει;
Κάνε να περάσει,κάντο για χάρη μου!
Αφού εσύ μου κάνεις πάντα όλες τις χάρες..


Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Μαλαματένια λόγια




Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ' αηδόνια σεχτηκιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή[Παρασκευή]
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς...

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Αν μ' ηγάπας...

Αν του βίου μου το σκότος
φαεινή έρωτος ακτίς
διεθέρμαινεν, ο πρώτος
της αλγούσης μου ψυχής
ο παλμός ήθελεν ήτο ραψωδία ευτυχής.
Δεν τολμώ να ψιθυρίσω
ό,τι ήθελον σε ειπεί:
πως χωρίς εσέ να ζήσω
μοι είναι αφόρητος ποινή -
αν μ' ηγάπας... πλην, φευ, τούτο είν' ελπίς απατηλή!
Αν μ' ηγάπας, των δακρύων
ήθελον το τέρμα ιδεί·
και των πόνων των κρυφίων.
Οι δε πλάνοι δισταγμοί
δεν θα ετόλμων πλέον να δείξουν την δολίαν των μορφή.
Εν τω μέσω οραμάτων
θείων ήθελ' ευρεθείς.
Ρόδα θαλερά την βάτον
θα εκόσμων της ζωής -
αν μ' ηγάπας... πλην, φευ, τούτο είν' απατηλή ελπίς!

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης