Οι πεταλούδες ελεύθερες πετούν...

Ήταν μια όμορφη πεταλούδα που της άρεσε να πετάει από λουλούδι σε λουλούδι και να μοιράζει την ομορφιά των χρωμάτων της απλόχερα..Σε όποιον ήθελε να τα δει και να ευφρανθεί..
Η πεταλουδίτσα αυτή ήταν μικρή,μα όχι ασήμαντη.Ήξερα πολύ καλά με την ομορφιά που η ίδια η φύση της είχε χαρίσει,όπως χαρίζει στον καθένα,να πετά χαρούμενη και να εντυπωσιάζει όποιον θα αποφάσιζε να αφεθεί στα τσαλίμια της...



Μα η πεταλουδίτσα διαπίστωσε ότι πετώντας ανέμελη από δω και από κει,κάποια στιγμή κουράστηκε...Και είπε να αράξει σε ένα όμορφο λουλούδι...Ένα πράσινο,γλυκό λουλούδι..Και ήπιε από τους χυμούς του και έπαιρνε ζωή..Μέχρι που το γεύτηκε τόσο πολύ,που άρχισε να διαπιστώνει ότι το είχε απομυζήσει,και το λουλούδι άρχισε να μαραίνεται και η πεταλούδα άρχισε να γίνεται παράσιτο για το όμορφο άνθος.

Και μια μέρα κοίταξε το άνθος που τόσο πολύ είχε αγαπήσει και σκέφτηκε "τι άσχημο που είναι...δε μοιάζει καθόλου με το δικό μου λουλούδι που αγάπησα..Δεν έχει πια χυμούς να μου χαρίσει.."

Και ήταν τότε που η γλυκιά πολύχρωμη δεσποινίδα αποφάσισε να πετάξει μακριά από το λουλούδι,που τόσο την είχε ταλαιπωρήσει και δεν είχε πια τίποτα να της προσφέρει..Το παράτησε στην ξέρα και στη μοναξιά του και αποφάσισε να ψάξει για νέο λουλούδι!!Ένα καινούριο,πανέμορφο,μυρωδάτο και φρέσκο φίλο!!Μα τότε κάτι συνέβη...........
Η πεταλουδίτσα καθρεφτίστηκε στο νερό μιας λίμνης και είδε..Είδε τα φτερά της τσαλακωμένα,μαζί με την αυτοπεποίθησή της..Είδε τα χρωματά της ξεθωριασμένα..

"Μα γιατί μου συμβαίνει αυτό??",αναρωτήθηκε..."Τι φταίει στ'αλήθεια?".."Μήπως το λουλούδι με τη σειρά του για να με εκδικηθεί,μου έδωσε τους ξερούς του χυμούς και γεύτηκα δηλητήριο?"..."Ποιος έκανε κακό σε ποιον,αυτό σ'εμένα ή εγώ σ'αυτό,μήπως και οι δυο?"...

Αφού εγώ αγαπάω αυτό το λουλούδι..Πώς γίναμε έτσι και πού πετάω τώρα μονάχη μου...